W³ochatka - Aegolius funereus
Sowy Puszczy Bia³owieskiej - w³ochatka, Aegolius funereus
W dniach 9.05.1976 i 16.04.1979 spotkano samce na terenie parku narodowego oraz dnia 10.05.1982 s³yszano g³os samca w oddz. 522 ko³o Podcerkwi. Tego¿ samego roku w trakcie liczeñ puszczyka na powierzchni BZ-borów zagospodarowanych (pow. 2 870 ha) - w³ochatki nie odnotowano, mimo ¿e w roku 1983 na tej powierzchni stwierdzono 12 terytorialnych samców. Dopiero w roku 1983 rozpoczêto ukierunkowane liczenia w³ochatki na ca³ej powierzchni puszczy. Pierwsze stanowisko odnotowano 12.05.1983 w oddz. 493. Dnia 9.06.1983 w oddz. 521 spotkano 5 m³odych. £±cznie, w roku 1983, wykryto 24 stanowisk. Po ponownej kontroli eliminacji uleg³y 2 stanowiska które znajdowa³y siê w gr±dach. Dziesiêæ lat pó¼niej odnotowano tam 14 stanowisk.
Stwierdzone stanowiska w przewa¿aj±cej wiêkszo¶ci znajdowa³y siê w dwóch p³atach borów. Na powierzchni "Czerlonka" w roku 1983 odnotowano 12 stanowisk, z czego 9 uznano za lêgowe. W roku 1993 odnotowano ju¿ tylko 8 par, z czego 6 stanowisk uznano jako lêgowe. Na powierzchni "Starzyna" w roku 1983 odnotowano 2 stanowiska, które uznano jako lêgowe. w roku 1993 stwierdzono tam 4 stanowiska. £±cznie na obu powierzchniach (35 km²) odnotowano w roku 1983 - 11 lêgowych stanowisk (3,1 pary/10 km²). W roku 1993 na tych powierzchniach stwierdzono 10 stanowisk (2,9 pary/10 km²). W roku 2024 - z 14 stanowisk 11 uznano jako lêgowe (3,1 pary/10 km²).
W dniach 9.05.1976 i 16.04.1979 spotkano samce na terenie parku narodowego oraz dnia 10.05.1982 s³yszano g³os samca w oddz. 522 ko³o Podcerkwi. Tego¿ samego roku w trakcie liczeñ puszczyka na powierzchni BZ-borów zagospodarowanych (pow. 2 870 ha) - w³ochatki nie odnotowano, mimo ¿e w roku 1983 na tej powierzchni stwierdzono 12 terytorialnych samców. Dopiero w roku 1983 rozpoczêto ukierunkowane liczenia w³ochatki na ca³ej powierzchni puszczy. Pierwsze stanowisko odnotowano 12.05.1983 w oddz. 493. Dnia 9.06.1983 w oddz. 521 spotkano 5 m³odych. £±cznie, w roku 1983, wykryto 24 stanowisk. Po ponownej kontroli eliminacji uleg³y 2 stanowiska które znajdowa³y siê w gr±dach. Dziesiêæ lat pó¼niej odnotowano tam 14 stanowisk. Stwierdzone stanowiska w przewa¿aj±cej wiêkszo¶ci znajdowa³y siê w dwóch p³atach borów. Na powierzchni "Czerlonka" w roku 1983 odnotowano 12 stanowisk, z czego 9 uznano za lêgowe. W roku 1993 odnotowano ju¿ tylko 8 par, z czego 6 stanowisk uznano jako lêgowe. Na powierzchni "Starzyna" w roku 1983 odnotowano 2 stanowiska, które uznano jako lêgowe. w roku 1993 stwierdzono tam 4 stanowiska. £±cznie na obu powierzchniach (35 km²) odnotowano w roku 1983 - 11 lêgowych stanowisk (3,1 pary/10 km²). W roku 1993 na tych powierzchniach stwierdzono 10 stanowisk (2,9 pary/10 km²). W roku 2024 - z 14 stanowisk 11 uznano jako lêgowe (3,1 pary/10 km²).
Mo¿na szacowaæ, i¿ na obszarze ca³ej puszczy, w siedliskach borowych (ok. 200 km²) gnie¼dzi siê oko³o 60 par w³ochatki, co w przeliczeniu daje zagêszczenie ok. 30 par/100 km².
Sukces lêgowy.
Pierwsze m³ode odnotowano w roku 1983 w oddz. 521 - 5 juv. Dziuple z 5 juv. stwierdzono te¿ w roku 1985 w oddz. 494. W latach 1986, 1990 i 1993 s³yszano lotne m³ode w oddz. 699, 700 na terenie rez. Starzyna" w ilo¶ci: 4,5 i 3 juv. W latach 1990 i 1993 w oddz. 520 odnaleziono dziuplê (1993) i w tych dwóch latach notowano po 4 juv. Na podstawie 7 obserwacji m³odych, ¶rednia ilo¶æ m³odych przypadaj±ca na udany lêg wynosi³a 3,7 juv./parê. Wszystkie stwierdzone osobniki w okresie lêgowym odnotowano w borach. Gatunek ten wyra¼nie preferuje ten typ drzewostanu ze star±, ponad 100 letni± sosn± z domieszk± i udzia³em ¶wierka. Takie wymagania siedliskowe w³ochatka wykazuje w pozosta³ych lasach Polski pó³nocno-wschodniej.Terytorializm.
Przeciêtna wielko¶æ terytorium to ok. 42 ha (na podstawie pow. Czerlonka i Topi³o).Rozmieszczenie w³ochatki (Aegolius funereus) w Puszczy Bia³owieskiej w latach 1983-2024
Distribution of the Tengmalm's Owl (Aegolius funereus) in the Bia³owie¿a Forest in 1983-2024
Wybiórczo¶æ ¶rodowisk
