Puchacz - Bubo bubo

Sowy Puszczy Białowieskiej - Puchacz, Bubo bubo

(1943) określający liczebność puchacza w Puszczy Białowieskiej na 5-6 par mógł być rzeczywisty biorąc pod uwagę fakt, że Puszcza Białowieska ze stroną białoruską obejmowała ponad 1500 km²). Tymczasem Karpiński (1935) informuje o odstrzeleniu w Puszczy Białowieskiej jednego osobnika 2.10.1932. Ptak został przekazany do muzeum Parku Narodowego w Białowieży. Również Tischler (1943) podaje datę zabicia puchacza w Puszczy (12.02.1931). Możliwe, że informacje te dotyczą ptaków nielęgowych, a ich ogólniko-wość wskazuje na słabe rozpoznanie występowania tego gatunku w Puszczy Białowieskiej w pierwszej połowie XX wieku. Szacuje się dzisiaj jego występowanie na 1-2 pary. Niewielka jego liczebność najpraw-dopodobniej spowodowana jest brakiem odpowiednich terenów łowieckich. Aktualnie najatrakcyjniejszym jest dolina rzeki Narwi z jej dużym zbiornikiem retencyjnym Siemianówka ze stanowiskiem k. Babiej Góry i Północnej części Puszczy Lackiej. Następnym rejonem gniazdowania jest dolina rzeki Leśnej. Występuje tam stale jedna para stwierdzona w roku 1979 (Domaszewicz A., Tomiałojć L., Wesołowski T., Szwagrzak A.). Spotykany we wielu miejscach (np. w Białowieży - Lewartowski Z.). Jednego osobnika odłowiono w Białowieskim Parku Narodowym który przebywał na Dziedzince (Wilczek L., Domaszewicz A.). Na skraju puszczy (Górniańskie Łąki) w roku 1998 odnaleziono martwego dorosłego puchacza przekazanego do muzeum przyrodniczego BPN (Domaszewicz A.). Poza puszczą notowany pod Hajnówką, Nowoberezowem, Cisówką, Bachurami, Trześcianką (Domaszewicz A., Pugacewicz E., Grabowska A.)

Rozmieszczenie puchacza (Bubo bubo) w Puszczy Białowieskiej w latach 1979-2024

Distribution of the eagle owl (Bubo bubo) in the Białowieża Forest in 1979-2024

Przeprowadzone ukierunkowane liczenia puchacza w Puszczy Białowieskiej w roku 2017 (Kaizer K. i in. 2020) wykazały na podstawie 57 punktów nasłuchowych 3-7 par puchacza. 0-1 w BPN i 3-6 na terenie administrowanym przez Lasy Państwowe), a zagęszczenie na całej badanej powierzchni na 0,4-0,9 par/100 km²) (0,0-0,1 par/100 km²) w BPN i 0,6-0,8 par/100 km²) w Lasach Państwowych). Uwzględniając wyłącznie powierzchnię leśną, zagęszczenie puchacza w Puszczy Białowieskiej wg autorów wyniosło 0,5-1,1 par/100 km²) oraz (0,0-0,1 p/100 km²) w BPN.

W roku 2023 przeprowadzono trzy kontrole od końca stycznia do połowy kwietnia, w godzinach nocnych i przed świtem - dwie w dolinie rz. Narwi i jedną w dolinie rz. Leśnej. W roku 2024 przeprowadzono dwie kontrole w dniach 12.02 i 16.03. w dolinach rzek Narwi i Leśnej oraz w zachodniej części Białowieskiego Parku Narodowego i w przygranicznych oddz. 608 i 501 stosując stymulację akustyczną. W roku 2023 odnotowano terytorialnego samca w dolinie rz. Narwi na wysokości Puszczy Lackiej i Babiej Góry. W roku 2024 odnotowano jedynie 2 stanowiska - w dolinie rz. Narwi. Na pozostałych stanowiskach, stwierdzonych w roku 2017 puchacza nie odnotowano. Nie wyszukiwano gniazd, więc jego gniazdowanie w przypadku doliny rz. Narwi mogło być poza granicami Puszczy Białowieskiej. Puszcza Białowieska, jako zwarty kompleks leśny nie jest optymalnym biotopem dla puchacza. Natomiast mogą nim naturalne skraje puszczy, zwłaszcza na obszarach łąk i bagien. Nawet dolina rz. Leśnej nie jest dzisiaj optymalnym łowiskiem dla puchacza, bowiem poddana sukcesji leśnej zarosła drzewostanem, turzycami i trzcinami. Tak więc możemy spodziewać się dzisiaj puchacza w białoruskiej części Puszczy Białowieskiej oraz w dolinie rz. Narwi. Młode osobniki możemy obserwować w różnych obszarach Puszczy Białowieskiej i jej okolicach w okresie jesienno-zimowym.