Pozostałe gatunki sów

Sowy Puszczy Białowieskiej - Pójdźka (Athene noctua), Sowa śnieżna (Nyctea scandiaca), Sowa jarzębata (Surnia ulula), Sowa błotna (Asio flammeus)

Pójdźka (Athene noctua)

Była kilkakrotnie stwierdzona na terenie Parku Pałacowego, ostatnio, wiosną 1980 jednego ptaka obserwowano przy stawach w Białowieży. Dwukrotnie słyszano głosy w kwietniu 1983 r w miejscowości Wygon. W latach 1980-2010 miała być obserwowana w Teremiskach i Pogorzelcach (inf. mieszkańców). Po roku 2000 notowana sporadycznie jedynie na obrzeżu Puszczy Białowieskiej

Puchacz śnieżny (Bubo scandiacus)

W Puszczy Białowieskiej odnotowana dwukrotnie: z końcem grudnia 1960 obserwowana w Białowieży przez Wysmułek E. oraz z początkiem marca 1977 odnotowana k. Hajnówki przez Sieka Z.

Sowa jarzębata (Surnia ulula)

W puszczy zostały upolowane dwa osobniki: w dniu 7.10.1916 (Reichenow 1917) oraz 8.01.1925 (Karpiński 1935). Dnia 10.02.2019 odnotowana na wschód od Szymek (Kierkowicz T.).

Sowa błotna (Asio flammeus)

Jedyne stwierdzenie z lat 50-tych z doliny rz. Leśnej podaje Fischer (1961). Jeszcze w latach 80-tych gnieździła się po białoruskiej części puszczy na bagnie Nikor (Czerkas A.). W latach 1970-80 miała się gnieździć w okolicy ujścia rz. Narewki do Narwi.

Widzenie sów

W odróżnieniu od wielu gatunków ptaków, sowy mają widzenie steroskopowe (obuoczne). W zasadzie należą do ptaków o widzeniu dziennym i zmierzchowym, co wynika z ich budowy oka. Porównując ich czułość wzroku do jasności (F) obiektywu fotograficznego, wielkość ich źrenicy decyduje tu o czułości wzroku. Do takich "nocnych gatunków" możemy zaliczyć puszczyka, płomykówkę i puszczuka uralskiego, czyli grupy sów puszczykowatych i płomykówkowatych. Pozostałe europejskie gatunki takie jak puchacz, uszatka, włochatka, sóweczka, pójdźka, sowa błotna, sowa jarzębata, puchacz śnieżny, syczek do gatunków o aktywności dziennej, a dokładnie do aktywności zmierzchowej. Mimo że np. puchacz, włochatka i uszatka wykazuje "nocną aktywność" głosową nie oznacza, że poluje nocą. Uszatka może w nocy przemieszczać się w jej środowisku, czyli na obszarach pól, łąk oraz większych polan i wyrębów leśnych. Puchacz w dolinach rzek oraz łąkach. W tych środowiskach, zwłaszcza w pełni, jest stosunkowo dużo światła do przemieszczania się, natomiast za mało do polowania. Sóweczka, na podstawie naszych badań, po zachodzie słońca jest aktywna głosowo i przemieszcza się ponad koronami drzew siadając na skrajach polan leśnych lub wybranych pojedyńczych wysokich drzewach na polanach czy przy drogach. Oczywiście nawet te sowy należące do "nocnych gatunków" nie widzą w zupełnych ciemnościach. Są wpomagane przez ich gatunkową cechę - szlarę wokół oczów skupiającą fale akustyczne, głównie w celach nawigacyjnych.